In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Duo Reges: constructio interrete. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Istic sum, inquit.

Quos ille, di inmortales, cum omnes artus ardere viderentur, cruciatus perferebat! nec tamen miser esse, quia summum id malum non erat, tantum modo laboriosus videbatur;

Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti.
Atque etiam valítudinem, vires, vacuitatem doloris non propter utilitatem solum, sed etiam ipsas propter se expetemus.
Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.
Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.
Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis.

Quod et posse fieri intellegimus et saepe etiam videmus, et
perspicuum est nihil ad iucunde vivendum reperiri posse,
quod coniunctione tali sit aptius.

Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior;

Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Tum mihi Piso: Quid ergo? Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Sed tamen intellego quid velit. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt.

Tubulo putas dicere?: Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum.
Bork: Non semper, inquam;
Recte, inquit, intellegis.: Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?
Idemne, quod iucunde?: Prioris generis est docilitas, memoria;
Bork: Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit.
Bork: Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?

Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus.
Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.
Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.
Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit.

Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Nunc agendum est subtilius. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus;